Beachlife

Als afsluiter... een weekje gezellig beachen.  We lassen een extra stop in in het backpackersplaatsje Arugam Bay, bekend voor het surfen. 

Tja surf... ik ploeter.  Mijn armen zijn er niet sterker op geworden vergeleken met onze eerdere pogingen 12 jaar geleden.  Kris kan meeglijden op een paar golfjes.  Lou heeft er zin in.  't Is de moment voor haar eerste surflesjes.  De leraar duwt haar in de golf.  Zij springt zo snel mogelijk naar de aangeleerde positie en de papa helpt wat als ze niet snel genoeg naar haar plank kan terugzwemmen. Ze geniet, dit gaat niet haar enige keer zijn...

Babybeach noemt het strand voor de beginners, achter de draai van de baai is het andere koek. We zien de kleine en grote surfers met hun kleine bordjes passeren.  Wij moeten nog lang op die grote piepschuimen borden in Babybeach. 

En de Swa, die graaft de grootste forten, mét reservoirs en de coolste tunnels.

Safari... we beslissen het drukke, zoo-achtige Yala National Park niet te bezoeken, maar vanuit Arugam Bay mee te gaan naar een tripje naar Kumana National Park.  De omgeving is prachtig.  We spotten veel vogels, olifanten, buffels, maar ook krokodillen, bambi's, wilde konijnen en varkens...  De beren en luipaarden bleven zich verstoppen die dag.  Spijtig!  Eentje extra voor op de kids hun bucketlist!

De kids vonden het een topplek.  We verbleven ook echt bij de backpackers en ze waren er graag gezien.  De gastvrouw maakte waterijsjes voor hen en organiseerde een heuse buitencinema.  Ze hadden er ook een puppy en katjes die je mocht aaien.  Daarnaast nog gezellige restaurantjes en een namiddagje aan het zwembad.  Wij genoten na een dagje van een pintje met de andere backpackers.  We konden het er wel gewoon worden. 

We reizen terug richting startplek en rijden via de fameuze B 35, 'the elephant route' genoemd.  We spotten er 4 gewoon op de weg (weer eentje van onze bucketlist geschrapt).  Eventjes checken of ze wel rustig zijn en er dan snel voorbij tuktukken.  Check de video's!

Onze laatste stop is de Zuidkust.  We zijn er in volle Moesson periode en dat hebben we geweten. We waren nog net op tijd voor een snelle stop in het Nederlandse Fort Galle en een tussenstop in de schildpaddencentrum (opvang gewonde schilpassen en eieren 'in gevaar' + zo snel mogelijk terug vrijlaten in zee).  Mirissa is tropisch en ziet er mooi uit, maar spijtig van die gietende regen (en wind, nonstop, 2 dagen na elkaar).  Gelukkig is onze laatste tuktukdag droog.  We vullen onze laatste dag met een lange tuktukrit (je mag echt niet met de tuktuk op de enige echte autostrade van Sri Lanka), een verplichte fotostop van de paalvissers, een bezoek aan het Tsunami-fotomuseum (Swa informeert ons nu overal waar die gepasseerd is, namelijk bij elk (half-)beschadigd huis/  Lou vond het idee afschuwelijk en besloot na een paar foto's maar buiten te wachten).

We nemen afscheid van onze groene vriend, tuktuk genaamd en genieten van een laatste gezellige avond op het strand. Swa wil kreeft eten - ewel ja... omdat het kan...  Het 'vuurwerk' krijgen we er bij. 

Het is de max geweest! Zoveel mooie zaken gezien... zoveel family time.  

Bye bye Sri Lanka, het waren 4 mooie weken!